بنابراین، انگیزه کشورهای مذکور برای همکاری در قالب های مختلف با سازمان همکاری شانگهای و کسب عضویت در میان مدت را می توان تمایل آنها به گسترش سیاست خارجی خود در مواقع بحران و عدم اطمینان ارزیابی کرد.
افزایش وزن سازمان همکاری شانگهای در امور جهانی نیز به نفع اقتدار سازمان است، از جمله از طریق ایجاد مشارکت های قوی با سازمان ملل متحد، با ساختارهای تخصصی آن و سایر سازمان های بین المللی.
«شیرعلی ریزیون»، کارشناس علوم سیاسی نیز گفت: انگیزه اصلی کشورها از گسترش همکاری با ساختارهای سازمان همکاری شانگهای و احتمال عضویت کامل در سازمان را می توان به شرح زیر ارزیابی کرد:
ثالثاً تقویت مواضع کشورهای بزرگ در سازمان. سایر کشورهایی که قصد گسترش همکاری با سازمان را دارند و می‌خواهند به عضویت آن درآیند دارای ویژگی‌های زیر هستند: جایگاه محدودی در عرصه بین‌المللی دارند، مشروعیت دولت‌هایشان زیر سوال است یا همکاری می‌کنند.
علی اف اظهار داشت: همه اینها، از جمله رویه تصمیم گیری صرفاً بر اساس اجماع، برای سایر کشورها بسیار جذاب است، زیرا مظهر نگرش جدیدی به روابط بین الملل مبتنی بر “روح شانگهای” است. با این حال، سازمان همکاری شانگهای که نه یک بلوک نظامی-سیاسی و نه یک اتحادیه اقتصادی است، مردم را با آرمان ها و اصول خود جذب می کند.
پس از پیوستن هند و پاکستان به سازمان همکاری شانگهای، سایر کشورها نیز توجه خود را به عضویت در این سازمان جلب کردند. و از سال گذشته روال پذیرش ایران در سازمان آغاز شد. امسال در اجلاس سمرقند، ایران به عضویت کامل سازمان همکاری شانگهای درآمد. همچنین بلاروس نیز از هم اکنون اقداماتی را برای پیوستن به این سازمان آغاز کرده است.
شیرعلی ریزیون تصریح کردسابقه ۲۱ ساله سازمان همکاری شانگهای نشان می دهد خود را به عنوان یک سازمان جدی، قابل اعتماد و رقابتی در مواجهه با چالش ها و تهدیدهای جهانی تثبیت کرده است و همین روحیه به گسترش آن کمک می کند.
وی تصریح کرد: پتانسیل کل کشورهای سازمان همکاری شانگهای نیز آشکار است که با استفاده از منابع خود، توسعه پایدار کشورهایی را که جمعیت آنها تقریباً نیمی از جمعیت جهان است را تضمین می کند.
به گزارش روز یکشنبه ایرنا، در اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای(SCO) که ۲۴ و ۲۵ شهریور در سمرقند برگزار شد روند عضویت رسمی جمهوری اسلامی ایران در این سازمان تکمیل و همچنین تصمیم به آغاز روند پذیرش بلاروس به عضویت سازمان همکاری شانگهای گرفته شد، تفاهم نامه هایی برای اعطای وضعیت شرکای گفتگو به مصر و قطر، بحرین، کویت، امارات متحده عربی، مالدیو و میانمار نیز به امضا رسید.
عبدالغانی ممدزی اف، کارشناس سیاسی هم اظهار داشت: در سال های اخیر تغییرات عمده ای در جهان رخ داده است. برتری مطلق غرب در حال از بین رفتن است، بسیاری هستند که می خواهند نه تنها به سازمان همکاری شانگهای، بلکه به بریکس، این دو سازمان غیر غربی نیز بپیوندند.
خانواده سازمان همکاری شانگهای شامل سه گروه دولت است: کشورهای عضو، ناظران و شرکای گفتگو. برای عضویت کامل باید دو مرحله اول را طی کنید. امروزه به دلیل تصویر مثبت سازمان همکاری شانگهای و عدم جهت گیری آن علیه کشورها و سازمان های ثالث، علاقه فزاینده ای به سازمان همکاری شانگهای وجود دارد. این نشان دهنده شکل گیری یک «مرکز قدرت» ژئوپلیتیکی جدید با دستورکار خلاقانه نزدیک به بسیاری از کشورهای جهان است.
سازمان همکاری شانگهای یک سازمان نظامی نیست. با این حال، تحت نظارت کشورهایی مانند چین، هند و روسیه قطعاً مزایای خاصی را برای اعضای سازمان به ارمغان می‌آورد.
